رضایی: غنی سازی از هفته آخر دولت خاتمی شروع شد

محسن رضایی، سردار دیروز جنگ، امروز نیز برای آنچه نجات اقتصاد کشور و جلوگیری از سقوط به پرتگاه می نامد وارد مرحله عمل شده است.رضایی فرمانده سابق سپاه اگرچه در دوره های پیشین نیز در عرصه انتخابات حضور پیدا کرده، اما بنا به دلایلی کناره گیری را بر ماندن در صحنه قدرت ترجیح داده است. 

شاید از همین جهت است که برخی از ناظران کناره گیری وی را از عرصه انتخابات در واپسین روزهای انتخابات به نفع احمدی نژاد پیش بینی کرده اند. اما سخن با محسن رضایی و شنیدن برنامه های اقتصادی وی برای ساختن ایرانی شایسته گواه بر عزم راسخ وی در راهی است که آغاز کرده است.

گفت وگو با محسن رضایی، بعد از ساعت ها انتظار در دفترش، ارزش انجامش را داشت. سخنان وی گویای کار کارشناسی و برنامه ریزی شده این فرمانده سابق سپاه برای آینده است. محسن رضایی که تحصیلکرده اقتصاد است، 12 سال را به طور مداوم در دبیرخانه مجمع تشخیص مصلحت نظام صرف تدوین چشم انداز سند 20 ساله و اصل 44 قانون اساسی کرده است. رضایی تنها کاندیدایی است که برای زنان خانه دار طرح داده است و معتقد است که خانه داری باید به شغل تبدیل شود تا از این جهت زنان خانه دار نیز بتوانند از «حقوق» مشخص برخوردار شوند. وی همچنین با حذف سریع یارانه ها مخالف است، اما نحوه توزیع یارانه ها به شکل کنونی را شایسته مردم ایران نمی داند. 

مشروح این گفت وگو را می خوانیم: 

آقای دکتر رضایی، شما وضعیت کشور را در لبه پرتگاه توصیف کردید، این لبه پرتگاه کجاست؟ از چه نظر در این لبه پرتگاه هستیم، برنامه شما در مورد مسائل اقتصادی چیست؟ مسائلی مانند حذف یارانه ها و رابطه دولت و پول نفت. من گفتم در مسیر لبه پرتگاه هستیم، منظورم این است که سوء مدیریت دولت فعلی باعث اتلاف زیادی از منابع اقتصادی شده. منابع اقتصادی زیادی استفاده شده، ولی نتیجه کمی گرفته شده است. البته در سیاست خارجی، ادبیات ماجراجویانه ای (که دولت نهم اتخاذ کرد نتایج خوبی برای کشور نداشت.) 

در چند رسانه آمده بود که شما حرف خود را پیرامون لبه پرتگاه پس گرفته بودید.
خیر، من حرفی را که زده بودم به هیچ وجه پس نگرفته بودم. 

هر یک از کاندیداها برنامه اقتصادی خود را پیرامون مسائل اقتصادی بیان کردند و برخی از آنها هم برنامه هایی برای حذف سوبسید ها داشتند و همین طور عوض کردن رابطه پول نفت و دولت، به نحوی که پول نفت را از دست دولت خارج کنند. برنامه مشخص شما در این مورد چیست؟
در حوزه حذف پول نفت، ما صندوق توسعه ملی را در نظر گرفته ایم که اداره آن با یک مجمع است. اساسنامه آن را به تصویب مجلس می رسانیم، یک مدیر صندوق تعیین می کنیم و پول نفت را از دست دولت خارج می کنیم و به دولت اجازه نمی دهیم پولی برداشت کند و به مرور هم این منابع را اضافه می کنیم. عمدتاً این منابع را صرف سرمایه گذاری، تولید و اشتغال و به بخش های خصوصی و تعاونی ها خواهیم داد. 

یارانه ها در دولت ما ادامه پیدا می کند و به تدریج حذف می شود. به علاوه، یارانه ها عمدتاً به سمت تولید و سرمایه گذاری خواهد رفت، یعنی به جای اینکه ما به مردم میوه بدهیم، درختکاری را به آنها یاد می دهیم؛ ما برای مردم شغل، توان تولید و سرمایه گذاری را فراهم

سوء مدیریت دولت فعلی باعث اتلاف زیادی از منابع اقتصادی شده

خواهیم کرد. از سوی دیگر بنده به سهمیه بندی بنزین اعتقادی ندارم. سهمیه بندی بنزین را ما برعکس خواهیم کرد. دولت آقای احمدی نژاد در پی این است که قیمت ها را آزاد کند و سپس این مساله را جبران کند.
 
که در عمل هم نخواهد توانست این کار را بکند. ما در پی آنیم که هزینه های سبد انرژی خانوار را کاهش دهیم، سپس سعی خواهیم کرد به تدریج یارانه ها را حذف کنیم. کاهش هزینه ها هم از طریق کاهش مصرف خودروها، آب گرم کن ها، بخاری ها و کلیه تجهیزاتی که انرژی کشور ما را به هدر می دهد، صورت می گیرد. لذا بسیاری از تجهیزات فعلی را از رده خارج خواهیم کرد، یا سیستم های مکملی به آنها اضافه خواهیم کرد که صرفه جویی قابل توجهی در مصرف سوخت صورت بگیرد. در این صورت دیگر خودروی ایرانی در هر صد کیلومتر 10 لیتر سوخت مصرف نمی کند، ما این را به پنج لیتر می رسانیم. اول ما این کارها را شروع می کنیم، سپس اجازه می دهیم قیمت ها تغییر پیدا کند؛ این معکوس عملی است که این دولت می خواست انجام بدهد. 

دو کاندیدا اعلام کردند سوبسید ها را به صورت پول مستقیم به دست مردم می دهند. نظر شما در این رابطه چیست؟
به چند طریق ما یارانه ها را اصلاح و نظام گسترش مالکیت را اعمال می کنیم؛ اولاً ایجاد بنگاه های موفق که بتوانند در بازارهای بین المللی حضور پیدا کنند و سعی می کنیم مالیات منفی برای آنها در نظر بگیریم، یعنی مالیات آنها را کاهش دهیم. دوماً کلیه بنگاه هایی که یک فارغ التحصیل را استخدام کنند، تا سه سال 50 درصد حقوق آن فرد را دولت تقبل خواهد کرد؛ مساله سوم، برای اقشار آسیب پذیر است. 

ما زمانی اجازه می دهیم که قیمت ها زندگی آنها را تحت تاثیر قرار بدهد که هزینه های حمل ونقل را کاهش داده باشیم. لذا اساساً فکر نمی کنیم تغییری در پرداخت هزینه های حمل و نقل به وجود بیاید. ما در دولتمان تلاش خواهیم کرد گرانی را کاملاً کنترل کنیم تا جایی که از همان چند ماه اول نرخ تورم روبه کاهش خواهد رفت، به طوری که ما می توانیم بگوییم تا پایان دوره قیمت ها تغییر چندانی نخواهد داشت. همزمان دولت را نیز کوچک تر خواهیم کرد. 

50درصد مدارس را به فرهنگیان خواهیم سپرد و از سوی دیگر 50 درصد باشگاه های ورزشی را به متخصصان ورزشی، ورزشکاران، مربی ها و داوران واگذار می کنیم و اجازه می دهیم 50 درصد دیگر را به فروش برسانند و درآمد آن را در صندوق حمایت از ورزش وارد کنند. تامین اجتماعی را گسترش داده و بیمه مکمل یکسان ایجاد می کنیم به طوری که سعی می کنیم 30 درصد هزینه های سلامت را به سمت 70 درصد سوق دهیم.
 
در مورد نیروهای مسلح، سربازی را به یک سال کاهش می دهیم، ولی جایگزین آن سرباز حرفه ای را به عنوان یک شغل ایجاد می کنیم. خانه داری را در کشور به عنوان یک شغل تعریف خواهیم کرد و این حق عائله مندی که به آقایان داده می شود را جدا می کنیم و در یک فیش جداگانه می آوریم. به علاوه بخش دیگری که خود دولت هزینه آن را تقبل می کند به عنوان حقوق خانه داری به خانم ها ارائه می دهیم. با این حساب به سمتی می رویم که محیط اقتصادی به سمت ایجاد شغل که محور اساسی در کشور ما است، حرکت کند و یارانه ها را به این سمت سوق می دهیم. 

چند روز پیش مرکز مطالعات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام، طی بیانیه ای اعلام کرد اگر آقای احمدی نژاد به سوءاستفاده تبلیغاتی از انرژی هسته ای ادامه بدهند،

در مورد نیروهای مسلح، سربازی را به یک سال کاهش می دهیم، ولی جایگزین آن سرباز حرفه ای را به عنوان یک شغل ایجاد می کنیم

مدارک عدم کفایت ایشان را افشا خواهند کرد. نظر شما در این رابطه چیست؟
این را باید از خودشان سوال کنید. 

اما شما هم جزء مجمع تشخیص مصلحت نظام هستید.
این را خود مرکز مطالعات تصمیم گرفته است، از خود آنها باید سوال کنید. فکر می کنم بحث بین دکتر روحانی و آقای احمدی نژاد مربوط به دوره ای است که مساله انرژی هسته ای را دنبال می کرده و ایشان احساس کرده است صحبت هایی که آقای احمدی نژاد داشتند با اطلاعات ایشان در مغایرت است. من فکر می کنم بهتر است شما از خود ایشان سوال کنید. 

آقای دکتر، شما به عنوان یک فرد منصف که در کشاکش این برخورد نیستید، فکر می کنید اطلاعاتی که از طریق آقای احمدی نژاد در مورد پرونده هسته ای داده شده است، درست بوده؟
من باید نظرات ایشان را کامل بخوانم و بعد اظهارنظر کنم. 

آقای رضایی، رویکرد شما در سیاست خارجی چیست و تفاوت آن با دولت احمدی نژاد در کجاست؟
در ابتدا باید بگویم بحث غنی سازی اورانیوم از همان هفته های آخر دولت آقای خاتمی شروع شد. بعد آقای احمدی نژاد آمد و به قول عوام «گازش را گرفت و رفت» و برداشت آقای احمدی نژاد هم این بود که قطار اتمی ترمز ندارد. در صورتی که ما خیلی بهتر می توانستیم عمل کنیم که هم انرژی هسته ای را داشته باشیم، هم دچار تحریم ها نشویم. اشکالی که پیش آمد این بود که مسیری که آقای لاریجانی در پیش گرفته بود که مسیر عقلانی هم بود به خوبی پیش نرفت و کشو از آن مسیر خارج شد. 

در دولت ما بحث چالش ایران و آمریکا کمتر خواهد شد. یک بسته پیشنهادی به آمریکا ارائه خواهیم کرد که در آن بسته پیشنهادی تغییر متقابل ایران و آمریکا قید شده است. بر آن اساس، فضای جدیدی بین ایران و آمریکا آغاز خواهد شد. 

آقای دکتر، اگر قطعنامه ای در زمان دولت شما علیه کشور به تصویب برسد واکنش شما چه خواهد بود؟
در زمان دولت من نه تنها قطعنامه ای صادر نخواهد شد بلکه ما در پی آن هستیم سیاستی در پیش بگیریم که تحریم های قبلی هم کنار گذاشته شود. 

چه تضمینی وجود دارد؟
من خودم تضمینم. 

در برنامه تلویزیونی خود گفتید و الان هم در خلال صحبت های شما مطرح شد که یک بسته تغییر متقابلی ارائه خواهید داد. در دولت شما این تغییر رفتار چه خواهد بود که این دیوار قطور 30 سال بی اعتمادی برداشته شود؟ بحث ما با آمریکا یک بحث طولانی مدت است، ولی در حال حاضر فضای خوبی در آمریکا به وجود آمده است. من به این فضا خوش بین هستم و از بدبین ها نیستم. دلیل آن هم این است که من تغییر داخل آمریکا را فقط آمدن آقای اوباما نمی دانم. این تغییر یک جنبش اجتماعی بوده است که آقای اوباما محصول آن جنبش اجتماعی است، لذا من خوش بینانه نگاه می کنم.
مبنا را برد- برد خواهیم گذاشت؛ مبنایی برخلاف گذشته که آمریکا یی ها به دنبال برد- باخت بودند و خود ایران هم به دنبال همین بود. خب ما فضا را برد- برد تعریف می کنیم و براساس آن خیلی زمینه ها وجود دارد که می توان در آنها به تفاهم رسید. 

یک سوال دیگر در همین رابطه؛ چرا آمریکا دوست ندارد با آقای احمدی نژاد مذاکره کند، در حالی که آقای احمدی نژاد خودشان مایل به مذاکره هستند و آمریکاییان مذاکرات را به بعد از انتخابات موکول کردند؟
به گمان من آقای اوباما اشتباه کردند. بالاخره این یک اهانت است و حتمالاً باید گلایه خودمان را اعلام کنیم. اما این مانع نمی شود که ما از مسیر عقلانی خود خارج شویم. آمریکایی ها و اروپایی ها باید یاد بگیرند با روسای جمهور از هر گروه و حزبی رفتاری داشته

فکر می کنم بحث بین دکتر روحانی و آقای احمدی نژاد مربوط به دوره ای است که مساله انرژی هسته ای را دنبال می کرده و ایشان احساس کرده است صحبت هایی که آقای احمدی نژاد داشتند با اطلاعات ایشان در مغایرت است

باشند که ایران نسبت به آن حساسیت پیدا نکند. این نوع رفتارها باید در آینده پایان باید و نباید تکرار شود. 

اگر یک نکته مشترک بین شما و اصلاح طلبان باشد، مظلومیت رسانه ای است؛ رقیب پول پخش می کند، تلویزیون، روزنامه و خبرگزاری دولتی دارد. نمی خواهید فکری در این رابطه کنید؟
اگر من رئیس جمهور شوم بعد از این، سعی می کنم عدالت رسانه ای به وجود بیاورم که دیگر کاندیداها مشکلی در این رابطه نداشته باشند.
من هم این وضعیت اطلاع رسانی در کشور را قبول ندارم. امکان دارد کسان دیگری در کشور باشند که بتوانند به مردم خدمت کنند، اما از طریق رسانه ها به مردم معرفی نمی شوند. ما در پی آن هستیم که عدالت رسانه ای در کشور به وجود بیاوریم. 

مثلاً باید هیات مدیره ای مستقل از دولت برای روزنامه های دولتی ایجاد کرد که خودشان تصمیم بگیرند، نه اینکه تحت تاثیر دولت باشند. یا بودجه ای برای اشخاص و احزاب در نظر گرفت که در صحنه انتخابات رقابت عادلانه ای داشته باشند. 

آقای رضایی در مورد آزادی های مدنی خط قرمز آزادی های مدنی در دولت شما کجاست؟ مثلاً دانشجویان ستاره دار یا سندیکاهای مختلف مثل سندیکاهای کارگری، آزادی زنان، آزادی مطبوعات، نیروهای سیاسی غیرمذهبی یا حتی مذهبی های خارج از نظام؟ ما باید آزادی های مدنی را از شعارزدگی خارج کنیم. آنهایی که طرفدار آزادی های مدنی هستند در این 12 سال فقط شعار داده اند. چه موقعی که قدرت در دست شان بود، چه موقعی که نبود. حیف از یک قانون جامعی که نوشته شده باشد؛ اما ما این کار را خواهیم کرد. اول از قانونمندکردن شروع می کنیم. آزادی ها هرچقدر هم که مقدس باشند، اگر قانونی برای آنها نوشته نشده باشد، فقط یک شعار بی معناست. حالا باید از آقایانی که در این 12 سال قدرت در دست شان بوده است پرسید چرا این آزادی را نهادینه نکرده اید. ما لایحه ای 500 ماده ای برای آزادی های سیاسی و آزادی های مدنی پیش بینی کرده ایم. 

مشخصاً دو چیز تحت اختیار دولت است؛ یکی دانشجویان ستاره دار و سندیکاهای دانشجویی و کارگری که آقای احمدی نژاد گفتند ما از این چیزهای غربی نمی خواهیم.
اصولاً من دولت مردمی را دولتی می دانم که کارها را به دست مردم بدهد. دولت مردمی دولتی نیست که «به جای مردم» کارها را انجام دهد. یکی از تفاوت های من و آقای احمدی نژاد در همین نکته است. 

من دولت مردمی را دولتی نمی دانم که به جای مردم کارها را انجام می دهد.
ما برخی از امور را از دست دولت خارج می کنیم و به همین موسسات محول می کنیم. البته به کار آنها هم باید نظارت شود. ما نظارت را در دولت تقویت می کنیم، ولی اجراییات را به مردم می سپاریم. 

در مورد دانشجویان ستاره دار چطور؟ در دولت ما دیگر دانشجوی ستاره دار وجود نخواهد داشت، چون قوانین مربوط به فعالیت های سیاسی کاملاً تدوین شده، آموزش داده شده و نهایتاً موردی پیدا نخواهد شد که دانشجویی ستاره دار شود. 

در مورد کنوانسیون حقوق زنان. آقای رضایی، این کنوانسیون در زمان آقای خاتمی به عنوان لایحه ای به مجلس برده شد، در مجلس ششم تصویب شده و در شورای نگهبان مخالف با شرع و قانون اساسی تشخیص داده شد که نهایتاً به مجمع تشخیص مصلحت نظام سپرده شد. چرا چند سال است که مجمع در این مورد اظهارنظر نکرده است.
من در صحبت هایم عرض کردم، ما حقوق کامل بانوان را براساس مبانی اسلامی و تجربه جهانی تدوین می کنیم و این را بعد از تصویب در داخل به یک اجماع درونی می رسانیم چرا که مشکل اصلی که بانوان ما با آن روبه رو هستند، مشکل فرهنگی است. یعنی دیدگاه ونگرش هایی وجود دارد که گاهاً با اسلام هم مغایر است، یعنی اسلام برای بانوان حقوقی قائل شده است، ولی فرهنگ های

در ابتدا باید بگویم بحث غنی سازی اورانیوم از همان هفته های آخر دولت آقای خاتمی شروع شد. بعد آقای احمدی نژاد آمد و به قول عوام «گازش را گرفت و رفت» و برداشت آقای احمدی نژاد هم این بود که قطار اتمی ترمز ندارد

سنتی که در کشور هست اجازه نمی دهد اینها اعمال شود. 

شما به کمیته صیانت از آرا که آقای کروبی و موسوی ایجاد کردند، نپیوستید. آیا شما هم می خواهید مثل آقای هاشمی رفسنجانی بعد از انتخابات مسائل را «به خدا بسپارید»؟
نه چرا به خدا بسپارم، من به فرشتگان خدا می سپارم. بر هر صندوقی ناظران قوی خواهم گذاشت که کسی جرات تقلب پیدا نکند. اگر هم اتفاقی افتاد. ناظران به خود من گزارش خواهند داد و شخصاً مسائل را پیگیری می کنم. 

آقای رضایی، چرا در جمهوری اسلامی که براساس دین ما «صدای اعتراض مردم نباید بلرزد» و بین حاکم و مردم نباید فرقی باشد، تساهل و تسامحی با فرزندان و نزدیکان برخی مسوولان صورت می گیرد که با دیگران اینقدر با گذشت رفتار نمی شود. چگونه این مساله را باید حل کرد؟
از این بحث ها در جامعه ما فراوان می شود و در دولت آقای احمدی نژاد به اوج خود رسید. اینطور نیست که این مسائل پیگیری نشود، ولی باید حالتی ایجاد شود که مردم باور کنند پیگیری صورت گرفته است. اما بنای من این است که کمیته سه جانبه ای ایجاد کنم از دولت، قوه قضائیه و متخصصان آن پرونده که موضوع را با هم حل کنند. مهم این است که کارشناسانی که در آن هستند نباید دولتی باشند و مساله دوم این است که خود من با مسائل بدون تبعیض برخورد کنم و شجاعت این را داشته باشم که در مقابل هیچ مقام مسوولی نترسم، و من روحیه ام همین طور است. 

خیلی از مسائل در دولت اخیر سیاسی شده است. 

مبارزه با مفاسد اقتصادی نباید سیاسی شود؛ مبارزه با مفاسد اقتصادی باید برای احیای حقوق مردم صورت بگیرد. مساله وقتی سیاسی می شود ، اصلاً حق و باطل با هم قاطی می شود و کلاً معلوم نمی شود که موضوع درست بوده است یا خیر، هر چه هم به مردم بگویند، مردم اعتماد خود را از دست داده اند.
شما در صحبت خود گفته بودید ایران را به 9 منطقه فدرال اقتصادی تقسیم خواهید کرد، در این مورد توضیح بفرمایید. 

ما در اداره اقتصاد کشور اعلام کرده ایم 9 فدرال اقتصادی ایجاد خواهیم کرد. فدرال اقتصادی در زمینه های صنعت، تجارت، کشاورزی، علم و فناوری، کل اداره اقتصاد کشور را بر عهده می گیرند. اما مسائل سیاسی، دفاعی و نظامی به صورت مرکزی اداره خواهد شد. لذا دو نوع وزارت داخله خواهیم داشت یکی وزارت داخله سیاسی، نظامی- امنیتی که به صورت متمرکز اداره کشور را بر عهده خواهد داشت و یک شورای ملی اقتصاد که این 9 فدرال را اداره خواهد کرد. وزارتخانه های اقتصادی جزء این شورای عالی است و افرادی را در حد معاون رئیس جمهور در این شورا منصوب می کنیم. 

هر کدام از استان های کشور در این فدرال ها وظیفه مخصوص خود را دارند و این در راستای ایران «1404» است، به طوری که اهداف چشم انداز از تلفیق این فدرال ها به دست می آید. 

حتی این فدرال ها چند کشور همسایه را هم می پوشاند. مثلاً فدرال هفتم مسیر خط راه آهن ایران به مدیترانه را پیگیری می کند؛ یعنی هدف یکی از این فدرال ها این است که راه آهن را از کرمانشاه و عراق و سوریه به مدیترانه می رساند. 

دو سوال کوتاه. اول، نظر شما در مورد هولوکاست چیست؟ دیگری اینکه چرا دولت ائلافی شما به نتیجه نرسید؟
چرا دولت ائتلافی به نتیجه رسیده است. ابتدا قرار بود نامزد دیگری بیاید که نیامد. خود این دوستان می گفتند شرایط ما شرایط مناسبی برای ورود به صحنه نیست. 

در مورد هولوکاست باید بگویم من قبول ندارم که این مسائل را در سیاست خارجی ایران دخالت دهیم. این بحث ها به نفع ما تمام نمی شود چون ما سیاست مان روشن است. ما در فلسطین معتقد به رفراندوم و دموکراسی هستیم و همان سیاست را هم دنبال می کنیم. باید بگویم که در دین اسلام داریم که حتی اگر یک نفر هم به ناحق کشته شود هولوکاست اتفاق افتاده است. 

مرجع : سرمایه