میرحسین احتمال رای آوریش بیشتر است!

من از این مقاله استقبال می کنم. استقبال می کنم چون پرسش های من هم هست. بحث دولت ملی و ائتلاف ملی نخست از طریق جناب ناطق نوری طرح گشت و جناب رضایی نیز به دنبال عملیاتی کردن آن است. جناب میرحسین موسوی، برعکس آن چه می گویند، صداقت به خرج نداده است. چون ایشان که بیانگر و مظهر این دولت ائتلافی است، تاکنون طوری وانمود کرده اند که گویا «مستقل» هستند و کلامی نیز در باب طرح ائتلاف ملی نگفته اند.

 بالاخره من به عنوان یک رای دهنده و به عنوان کسی که اصلاح طلبی را بر اصولگرایی ترجیح می دهم، شایسته است بدانم که این کاندیدای ظهورکرده کیست و چه می گوید و مراد از این ائتلاف چیست و کیست و از این ائتلاف قرار است چه گرهی از مشکلات ما گشوده شود. اصولگرای اصلاح طلب یا اصلاح طلب اصولگرا به نظر می آید یک رهیافت و پارادایم جدید باشد که مبدعش نیز ایشان نیستند. همان اصلاح طلبانی که اینک شخصیت را به تحزب ترجیح می دهند -و این نیز از عجایب روزگار است که احزاب و سازمان های سیاسی کاندیداهایی را اصلح بنامند که بیست سال روزه سکوت گرفته اند- زمانی مدعی بودند که حاکمیت یکدست بوجود خواهد آمد، حزب پادگانی همه جا را فرا خواهد گرفت. و اینک هم سعی دارند انتخابات را به رای گیری بدل کنند وقتی مدعی اند که یا باید به موسوی رای داد یا به احمدی نژاد. در حالی که منطق موقعیت ما کماکان همانی است که چهار سال قبل بوده است - و آن چند قطبی شدن فضای اجتماعی ما است. و همین چند قطبی بودن است که کثرت کاندیداها را لازم می سازد. علاوه براین، چگونه می توان مظهر ائتلاف با کسانی بود که کم در شکست اصلاحات نقش نداشتند و هر نه روز به خاطر دستمالی قیصریه را به آتش می کشاندند؛ کسانی که در خانه موسوی هستند همانانی هستند که اتفاقا اکنون که باید حساب پس بدهند و بگویند چرا چنین کردند. اما جناب موسوی قرار است ائتلاف کند. این که اگر به موسوی رای ندهیم ایران به زیمبابوه اسلامی بدل می شود، از این قبیل شعارها فقط برای مشروعیت بخشیدن به حرکت اشتباهی است که از فردای روز انتخابات نهمین دوره ریاست جمهوری برداشته شده است. سیاست یا این یا آن ادامه همان سیاست سلبی است. اما سیاست سلبی، سیاست ایجابی نیست. سوای این، چرا من باید به کسی رای دهم که بیست سال از صحنه دور بوده است اما به کروبی رای ندهم که هم در صحنه بوده است و هم در این چهار سال این همه در راه تحزب و تشکیلات و تقویت نهادهای مدنی تلاش کرده است.
همین که دوستان می گویند موسوی بهتر است چون رای می آورد، برای من، نشانه فقدان استدلال است. زبان موسوی، زبان اصولگرایی است. ایشان خود را مستقل می دانند و دوستان مایلند ایشان را اصلاح طلب حداقلی (جلایی پور) لقب بدهند. اما من چرا باید به یک اصولگرای اصلاح طلب یا بالعکس رای دهم اما به کروبی که نماد اصلاح طلبی میانه رو است رای ندهم. نه دوستان! حتا از حیث اخلاق و صداقت نیز من بر این باورم که اخلاق حکم می کند که من به کروبی رای دهم. آن جا که کروبی از تغییر قانون اساسی و برداشتن نظارت استصوابی و تحقق اصول معطل مانده قانون اساسی می گویند، آقای موسوی از قانون گریزی و بازگشت به قانون می گویند.
جالب تر این است که تقسیم کاری هم صورت گرفته است. و آن هم این است که خانم رهنورد شعارهای سیاسی که شاید هزینه داشته باشد را می دهند و جناب موسوی شعارهای بی هزینه. و آنهم به این دلیل که هواداران و دوستان اصولگرای ایشان رنجیده خاطر نشوند. نه دوستان! من از کروبی دفاع می کنم که همیشه برای کمک به زندانیان و دانشجویان شیخوخیت کرده است و نه به کسی که هم دیر آمده است، هم معلوم است که برای اصلاح طلبی نیامده است و هم زمانی آمده است که خاتمی مبارزه تبلیغاتی خود را آغاز کرده بود. من از سیاست های ائتلافی تنها زمانی دفاع می کردم که از همان آغاز با شفافیت و صراحت و علنیت گفته شود. نه این گونه که در لفافه اصلاح طلبی سبب شویم که اصلاح طلبان از کاندیدای خود یعنی شیخ اصلاحات باید بگذرند تا جناب موسوی با اصولگرایان اصلاح طلب یا اصلاح طلبان اصولگرا ائتلاف تشکیل دهند. برعلیه کی؟ من هم نمی دانم. آیا این همان استدلالی نیست که در دور اول و دوم انتخابات دوره پیشین به شکست انجامید.
پس بی تعارف، جناب آقای مهندس موسوی انسان شریفی است. اما ایشان نه میزان و نه معیار و نه بازتاب مفهوم اصلاح طلبی است که من یک رای خود را به او بدهم. درضمن متاسفم که دوستان اصلاح طلب ما که اینک نماینده خود را کشف کرده اند دارند مفهوم اصلاحات و جنبش دو خرداد را به سود خود مصادره می کنند.
مطالبه محوری امروز یعنی تبلیغ سیاست ایجابی و این یعنی برنامه کروبی. نکته آخر را هم بگویم. شخصیت هایی که دور آقای کروبی هستند برای من نشانگر انسان هایی هستند که بها و هزینه گزافی پرداخته اند. همین که گفته می شود آقای کرباسچی معاون اول دولت آینده است، به نظرم، اعاده حیثیت از این انسان ها است. و از یاد نبریم که همین آقای کروبی است که سبب گشته است که بسیاری از دانشجویان دوباره به انتخابات باز گردند.
پس دور از انصاف است که موسوی را به کروبی ترجیح بدهم. این دو هفته نیز می گذرد اما اخلاق و انصاف می ماند. اما برخورد اصلاح طلبان با کروبی را هرگز فراموش نمی کنم.

 - هرمس