مشکلات چای کاران در دولت موسوی

امام جمعه لاهیجان و نماینده مردم آستانه اشرفیه در مجلس شورای اسلامی در نامه‌ای در تاریخ ‪ ۲۴‬آذر ‪ ۶۶‬خطاب به میرحسین موسوی نخست وزیر وقت وضعیت اسف بار چایکاران شمال کشور را تشریح کرده است که با توجه به ادعای اخیر برخی کاندیداها در این خصوص مرور آن خالی از لطف نیست.

به گزارش ایرنا متن کامل این نامه بدین شرح است:

حضور محترم برادر میرحسین موسوی
نخست وزیر خدمتگزار جمهوری اسلامی ایران (دامت برکاته)
پس از سلام، توجه آن برادر دلسوز را به نکات زیر که مشکلات عمده چای کاران شمال است، جلب می‌نمایم:
‪ -۱‬در سال‌های اخیر قیمت اجناس و اجرت کارگری چندین برابر افزایش یافته، ولی قیمت چای هیچ گونه تناسبی با آنها ندارد و در نتیجه چایکاری برای کشاورزان صرف نمی‌کند و همین امر باعث شده بیش از سه هزار هکتار باغات چای متروکه و مابقی نیز در معرض خطر تبدیل به برنجکاری و نوغانداری و مسکن و مراکز تجاری قرار گیرد.

‪ -۲‬صنعت چای از لحاظ کیفیت نسبت به گذشته بشدت پایین آمده، تا جایی که در نمایشگاه بین‌المللی ژاپن اجازه طبخ چای ما را ندادند و مردم ما نیز بر اثر همین امر گرایش به خوردن چای خارجه ولو به قیمت گران تر (تاکیلویی ششصد تومان!!) پیدا کرده اند.

‪ -۳‬هم اکنون بیش از نود کارخانه چای‌سازی غیر دولتی در شمال مشغول به کار است و با بالا رفتن اجرت کارگر و قیمت وسایل یدکی و کمبود آنها و اجرت خشک کردن (هر کیلو هفت تومان) مقرون به صرفه نیست. این امر کارخانه داران را وادار می‌کند از راه‌های ناصحیح دیگر، از قبیل یک مالشه کردن، برگ ها را پلاس نکردن، به جای چهل و پنج دقیقه بیست دقیقه مالش کردن و... اقدام کنند. شک نیست که این امر موجب پایین آمدن کیفیت صنعت چای و نارضایتی عمومی و از بین رفتن انگیزه بهتر ساختن چای خواهد بود!!
‪ -۴‬کارخانه‌های یاد شده نوعا فرسوده، و دور از مراکز تولید چای، و در فصل بهار کافی برای چای تولیدی نیست، و از سوی دیگر، چای چیده شده یک عمر محدودی دارد؟ از این رو مسئولان ناگزیر می‌شوند: کارخانه‌ای را که مثلا پانزده تن تناژ و مصرف دارد، تا پنجاه تن بالا می‌برند. بدیهی است که این وضع چه ضربه‌ای به کیفیت صنعت چای وارد خواهد کرد!!
با توجه به نکات فوق، پیشنهاد می‌شود:
‪ -۱‬با تقویت تعاونی چای، کم کم کار چای کاری و چای‌سازی و بالا بردن کیفیت و کمیت چای و دیگر امور مربوطه، به تعاونی‌ها تفویض، تا از این حالت طفیل گری نجات یافته، شخصیت واقعی خود را بازیافته، شخصا درباره آن تصمیم گری نمایند(البته با نظارت دولت).

‪ -۲‬مازاد پول‌های وصول شده از فروش چای و مخارج که رقم درشتی را تشکیل می دهد، به شکل‌های مختلف، از قبیل جایزه و فراهم کردن وسایل و امکانات کشاورزی و صنعتی و غیره، به عنوان تشویق به کشاورزان برگردد.

‪ -۳‬برای مبارزه با بالا رفتن اجرت کارگر، و مدرنیزه کردن کاشت و برداشت و ساخت و پرداخت چای، لازم است دولت وسایل و امکانات مکانیزه کردن امور یاد شده را فراهم، و کشاورزان را به آن امور مجهز نماید.

‪ -۴‬جهت بهتر ساختن کیفیت چای و جلوگیری از ضایع شدن آن در فصل فشار چای لازم است به مقدار نیاز، کارخانجات در مناطق چای خیز افزایش یابد و مسئولان ، همه گونه همکاری لازم را با موسسین مبذول دارند.

‪ -۵‬سرپرستی سازمان چای به وزارت کشاورزی و یا مجمع مشترک کشاورزی، صنایع و بازرگانی سپرده شود.

در خاتمه متذکر می‌شوم که اگر دولت و شورای اقتصاد، روبنایی فکر کنند و به دلیل تورم، از بالا بردن قیمت چای و تجدیدنظر کلی درباره آن خودداری نمایند، در حالی که بسیاری از مایحتاج عمومی تا چند صددرصد افزایش یافته، و تجدیدنظر در آنها به عمل آمده است، این مختصر خواهد بود و بیش از پانصد هزار نفر، که زیر پوشش چای قرار دارند، از زندگی ساقط خواهند شد و اکنون که سی درصد چای مصرفی کشور را از خارج وارد می‌کنیم، در آن وقت صددرصد نیاز به خارج خواهیم داشت، و شک نیست که در آن هنگام جنبیدن، همانند نوشدارو بعد از مرگ سهراب خواهد بود.

والامر الیکم و ما علی الرسول الاالبلاغ والسلام.

امام جمعه لاهیجان و نماینده مردم آستانه اشرفیه در مجلس شورای اسلامی ‪۲۴/۹/۶۶‬