بیانیه سوم جنبش عدالتخواه دانشجویی

شانزده سال دوری از گفتمان اسلام ناب و انقلاب اسلامی و در رأس همه فراموشی عدالت ـ به عنوان مهمترین آرمان انسانی و انقلابی و اسلامی ـ فضایی را رقم زد که نسل دوم و سوم انقلاب اسلامی در پی بازگرداندن انقلاب به مسیر اصلی آن برآمدند.

سیاست‌های افسار گسیخته و مبتنی بر بخشی نگری توسعه اقتصادی و توسعه سیاسی، به فراموشی سپردن عدالت و نگاه درجه دو داشتن به آن، اشرافیت دولتمردان، آثار سوء غرب گرایی و طرح حل شدن در نظام سلطه جهانی و پذیرفتن قواعد این بازی ظالمانه، بی توجهی به مردم، جهت گیری‌های غلط، جنگ‌های زرگری سیاسی، بی توجهی به ارزش‌ها، تشتت و تهاجم فرهنگی، شرمساری نسبت به مواضع انقلابی گذشته و انفعال در اتباط با نظام ظالمانه بین‌المللی و عقب نشینی از مواضع اصولی به نام تنش زدایی، دویدن دنبال حرف سیاستمداران و سیاست‏سازان بین‌المللى ؛ عدم اعتقاد و جرات به برخورد با فساد به ویژه مفاسد اقتصادی، انحراف در هدف‌ها و آرمانها و جهتگیرى‏ها و نان خوری یک جریان سیاسی به نام دین بدون پایبندی به آن و استفاده ابزاری وفرصت طلبانه و قدرت طلبانه از آن، فساد افسارگسیخته اقتصادی و اداری همه و همه بر این مسئله دامن می‌زدند.

جریان خواهان بازگشت به آرمان‌های انقلاب اسلامی‏، شانزده سال درمقابل این روند ایستاده بود و هزینه‌های متعدد جهت تبدیل این مسئله به گفتمان عمومی متحمل شده بود و در سال 84 مهم ترین دغدغه‌های عدالتخواهان به این قرار بود:

بازگشت به گفتمان انقلاب اسلامی و امام خمینی به عنوان تنها نسخه شفابخش آلام مردم و جمهوری اسلامی، و پایداری مبتنی بر خودباوری و توکل و تجلی این گفتمان در همه سیاست گزاری‌ها و تصمیم گیری‌ها در راس همه مطالبات و خواسته‌ها. اولویت شدن عدالت در همه جهت گیری‌ها و برنامه ریزی‌ها، توجه ویژه به محرومین و مستضعفین، ساده زیستی و در یک کلمه عدالت خواهی به عنوان مهم ترین شاخص این گفتمان. احیای رابطه مردم و مسئولان و مردم گرایی، سیاست خارجی فعال و انقلابی و غیر شرمنده از مواضع انقلابی، احیای فرهنگ انقلابی و قطع آشفتگی فرهنگی و سیاسی در روزنامه‌ها و سایر رسانه‌ها و قطع روند توهین به اعتقادات دینی و طرح مسائل بی اهمیت، استفاده از نخبگان انقلابی و شکستن حلقه بسته مدیران، پاسخ گویی مسئولان و انتقادپذیری آن‌ها، ولایت پذیری و پایان قدرت طلبی و جنگ‌های زرگری جناحی، عزم راسخ برای مبارزه با مفاسد اقتصادی.

در طول 4 سال گذشته گام‌های مثبت و موثری در این راه برداشته شد و گام‌های نرفته بسیاری ماند.
با بازتولید امواج انقلابی، تغییر جهت گیری‌های سکولاریستی به گفتمان انقلاب اسلامی صورت گرفت. هدفهاى بلند انقلاب با تکیه بر شعارهاى انقلاب و امام پررنگ شد و شعارهاى اساسى انقلاب به عنوان محور برنامه‏ریزی‌ها و حرکت‌ها و سیاست‌ها اعلام شد.

رویکرد به عدالت، به صورت جدى بر روحیه مسئولان، دولتمردان پرتو افکند. فاصله دولت مردان با طبقات ضعیف کم شد. ساده‏زیستى و مردم‏گرایى بهک اصل بدل شد. و سفرهاى استانى به عنوان یک پارامتر مهم به میان آمد. اما تسری شعار عدالت به برنامه‌ها و ساختارهای تصمیم گیری مبتنی بر این گفتمان صورت نگرفت و اقدام جدی برای تدوین مبانی نظری عدالت و تسری آن به حوزه‌های تخصصی صورت نگرفت.

سیاست خارجی با تکیه بر استقلال ملى و حفظ عزت ملت ایران‏،‏بدون انفعال در عرصه بین‌المللى شکل گرفت و از لحاظ انعکاس بین‌المللى، کشور از یک عزت کم‏سابقه برخوردار شد. بسیج افکار عمومی مردم جهان با تکرار مواضع انقلاب و اما خمینی در مقابله با نظام سلطه و استکبار جهانی صورت پذیرفت. و دکترین ذلیلانه تنش زدایی جای خود را به نگاه عزتمند تهدید زدایی داد. ما در کنار این موارد اصرار و پافشاری افسار گسیخته بر رابطه با آمریکا و نیز تحرکات دیپلماتیک با مصر و لیبی بدون توجه به مبانی ارزشی مردم و اصول مشخص شده به وسیله امام و رهبری از نقاط تیره و هم چنین در اقدامات دیپلماتیک در عرصه جهان اسلام ضعف‌هایی به چشم می‌آمد.

در عرصه فرهنگی آشفتگی رسانه‌ای متوقف شد، اما بر خلاف انتظار نقش آفرینی جدی - چه در سیاست گذاری‌ها و چه در برنامه‌های خرد- اگر واقع بینانه بخواهیم بنگریم اقدام جدی در عرصه فرهنگ صورت نگرفت. و مدیریت فرهنگی نتوانست یا نخواست از نخبگان فرهنگ و هنر انقلابی تغذیه شود.
در حوزه گردش نخبگان حلقه بسته مدیران شکسته شد و دولت نشان داد که بر جوان گرایی و گردش نخبگان اصرار دارد. اما از بسیاری از نخبگان انقلابی استفاده نگردید و مشاوره‌های آنان نیز در بسیاری تصمیم گیری‌ها دخیل نشد. مشایی‌ها و کردان‌ها و محصولی‌ها، طرح مشاورین جوان این گفتمان را تقلیل داد و دایره بسته‌ای شکل گرفت که اصول گرایی را در چند نفر تقلیل داد.

معضل عدم پاسخگو بودن مسئولان در این دوره نیز مانند دهه‌های گذشته حل نشده باقی ماند و موج تهمت و تخریب علیه دولت نهم نیز بهانه‌ای برای دولت مردان برای عدم تمکین به انقادات سازنده فراهم ساخت و کما فی السابق بر دهان متملقین خاک پاشیده نشد.

در مورد ولایت پذیری بسیاری از تعارض‌های آشکار با منویات رهبری که در دولت‌های پیشین بود از بین رفت، اما در مواردی نیز بر اقداماتی در غیر از جهت فرمایشات مقام عظمای ولایت پافشاری شد.
عدم انتخاب حزبی رییس جمهور و و نپذیرفتن دموکراسی نخبگی حزب گرا از جانب دستگاه‌های تصمیم ساز دولت از نکات مثبت بود. اما بده بستان‌های جناحی و تشکیل جریان‌های دولت ساخته نظیر دولت‌های پیشین متوقف نگردید.
عزم راسخ آغازین برای مبارزه با مفاسد اقتصادی با تسامح‌ها و مصلحت اندیشی‌های مختلف در لای چرخ دنده‌های دیوان سالاری فاسدماند و بحث مافیای نفت یا مبارزه با مفسدین کلان، برون داد جدی درخور توجه نداشت.

عزم بر کار و تلاش بى‏وقفه براى خدمت، نشاط و تحرک و فعالیت متراک و ترمیم روحیه‏ها‏، انگیزه‏مندى و تحرک و علاقه در جوانها و امید دادن به مردم و پایبندى به خدمت، شجاعت و قاطعیت در بیان و اعمال حق در قبال مسائل جهانى، مثل مسائل داخلى یکی دیگر از شاخصه‌های مهم این چهار سال بود، اما نداشتن نظام جدی تصمیم سازی و ارتباط با نخبگان فکری و فرهنگی انقلابی و نه سیاسی، آن را از ثمر دادن بیشتر بازداشت.

اما دغدغه‌های عدالتخواهان در انتخابات 88:
تعمیم، تعمیق و بسط گفتمان انقلاب اسلامی و حفظ دستاوردهای چهار سال گذشته باید سرلوحه دولت دهم قرار بگیرد و از بازگشت به دوره 16 ساله واگرایی از آرمان‌ها و مردم جلوگیری به عمل بیاید. بازتولید امواج انقلابی، اسلامی و عدالتخواهانه باید در تصمیم گیری‌ها و سیاست گذاری‌ها نمود عینی بیابد. ادراه منظم کشور، ضروری است تا مردم طعم شیرین کارامدی و سه دهه مقاومت و نتایج شیرین انقلاب را بچشند. مظلومیت فرهنگ دغدغه و مطالبه جدی و اصلی است که باید مهم تر از توجه به عناصر پیشرفت فنی مرکز اصلی توجهات قرار بگیرد.

 

سیرت انقلاب باید در پشت برنامه ریزی‌ها تحقق بیابد و روح انقلاب و عناصر اصلی هویتی آن نباید فدای دیوان سالاری فاسد و حرکت در مسیر ریل گذاری دو دهه‌ای برای حل نظام اسلامی در نظام سلطه بین الملل گردد. فرهنگ پاسخ گویی، تحمل منتقدین، مبارزه با متملقین و زمینه سازی برای تحقق امر به معروف و نهی از منکر به عنوان وظیفه دینی و حق مصرح در قانون اساسی، وزارت علوم فهم کننده این معیارها به خصوص آزادی و عدالت و پاسخ گویی، شایسته سالاری و استفاده از ظرفیت نخبگان فرهنگی و انقلابی ونه سیاسی، مبارزه واقعی با فقر و فساد و تبعیض و عدم لحاظ کردن مصلحت اندیشی‌های خیالی در آن، قطع تخلف از قانون در کنار شکستن شیوه‌های غلط دو دهه گذشته و ارائه ساختارهای صحیح تصمیم گیری به جای ساختارهای فاسد غرب گرا نظیر سازمان برنامه و بودجه، توجه به آزادی در چارچوب عدالت، وحدت ملی، پایان دادن به تورم اندیشه و تکثر قوانین متعدد متعارض، ایجاد نظام اداری صحیح و حذف تشکیلات غیر ضرور و انقلاب اداری، عدم بازی با نقدینگی و تورم افسار گسیخته و توجه به اصول مغفول قانون اساسی به ویژه اصل 8 (امر به معروف و نهی از منکر)‏ و اصل 43 (عدالت اجتماعی).

به امید ظهور عدالت گستر گیتی