به او بر می خورد زمانی که دانشجویان شعار دادند«توپ، تانک، ... دیگر اثر
ندارد»؛ با دلخوری نگاهی به جمعیت پرشور دانشجویان که گاه بعضی چیزهای خوب
را از یاد می برند، می اندازد...
خبرنگار اعزامی قلم نیوز به کرمان، گزارش می دهد: دانشجویان مشتاق کرمان
از ساعت ها پیش در انتظار ورود مهندس موسوی بودند و با هم آوایی سرود یار
دبستانی، رسیدن موج سبز آزادی را نوید می دادند.
با ورود مهندس موسوی به سالن آمفی تئاتر دانشگاه باهنر کرمان که سالها پیش
با کمک او ساخته شده بود، موجی از شور و اشتیاق و هیجان دانشجویان را
فراگرفت.
دانشجویان شعار می دادند: «موسوی موسوی حمایتت می کنیم»، «درود برخاتمی،
سلام بر میرحسین»، «آزادی اندیشه با احمدی نمی شه»، «انجمن انجمن (اسلامی)
حمایتت می کنیم»، «موسوی وطن دوست، حمایتت می کنیم»، «صل علی محمد بوی
صداقت آمد»، «صل علی محمد یار امام خوش آمد».
موسوی به ابراز احساسات دانشجویان پاسخ می دهد اما شعارها ادامه دارد.
دیگر نشانی از رخوت و رکودی که چندی پیش از فضای دانشگاه می گفتیم، خبری
نیست.
بیدار شده انگار دانشگاه و دانشجو و یکصدا فریاد می زند، آزادی را و عزت را و شان دانشگاه را.
تعداد دانشجویان چنان است که گویی کلاسی برگزار نشده و دانشجو و استاد
برای نجات سرزمینشان همراه شده اند و راه آن را فقط انتخاب خوب می دانند.
آنها یکصدا شده اند و آزادی اندیشه می خواهند و می خواهند که دیگر دانشگاه پادگان نباشد.
تعداد زیادی دانشجو که تا نزدیکی سن سخنرانی را هم پر کرده اند و جایی
باقی نمانده برای دانشجویان پرتعداد بیرون مانده از سالن که در برآوردی سه
برابر دانشجویان داخل سالن تخمین زده شد.
دانشجویان در این مراسم، عکس هایی از مصدق و سحابی و تعدادی از دانشجویان
و زندانیان سیاسی در دست دارند و تعداد بسیار زیادتری از دانشجویان عکس
های خاتمی و موسوی را در دست گرفته اند.
یکی از استادان دانشگاه در سخنانی به بیان برخی مطالبات دانشجویان و همچنین تمجید از دوران نخست وزیری مهندس پرداخت.
سخنان وی با استقبال و تشویق های مکرر دانشجویان مواجه شد.
نوبت به که میرحسین می رسد، دانشگاه به وجد می آید و صدای امید در دانشگاه می پیچد که روزهایی سبز خواهند آمد.
دانشجویان موجی سبز به راه انداخته اند با پرچم هایشان و لباس های سبزشان
و آنها که پرچم ندارند، مچ بندی و بازوبندی و شالی سبز به نشانه این که
امیدی به آمدن روزهای سبز دارند بسته اند.
میرحسین که گاه لبخند می زند و گاه دستی تکان می دهد و گاهی آرام به شور و
هیجان دانشجویان نگاه می کند، در این روزها عادت کرده که دانشجویان با
شعارهایشان، او را در جریان وقایعی قرار دهند که در این چند سال بر سرشان
رفته. آنها از ستاره دار شدن دانشجو و زیر سوال رفتن شان دانشگاه گله
دارند و نمی خواهند با آنها پادگانی برخورد شود.
موسوی پشت تریبون رفت و شور و اشتیاق دانشجویان، همراهش و هر بار که
سخنانش اوج می گرفت، اشتیاق دانشجویان افزون می شد و همه صداها یکی می شد:
«درود بر موسوی».
میرحسین طی سخنانی کوتاه شهر کرمان و تمدن کهن آن را مورد ستایش قرار داد که این سخنان وی با تشویق مواجه شد.
مهندس از تمدن جیرفت سخن گفت و بر بازخوانی تمدن های بزرگ بشری با توجه به تمدن جیرفت تاکید کرد.
در ادامه پرسش دانشجویان و پاسخ موسوی بود و افت و خیزهای این جلسه.
زمانی که مهندس موسوی در پاسخ به سوالی، بسیاری از مشکلات کشور را ناشی از
عدم اجرای قانون دانست و گفت که دولتی که خود، قانون بگذارد و خودش بخواهد
آن را اجرا کند، روشش منجر به دیکتاتوری خواهد شد، دانشجویان با تشویق های
خود، او را حمایت کردند و یک صدا شعار می دادند: «مرگ بر دیکتاتور».
دانشجویان چنان میرحسین را مورد تشویق قرار دادند که گویی حرف دلشان را پس
از چند سال می زندف زمانی که گفت: دولت باید پاسخ دهد که پول های نفت را
کجا هزینه کرده است.
در بخشی از این جلسه نماینده بسیج دانشجویی برای طرح پرسش خود پشت تریبون قرار گرفت که به انتقادهای خود از موسوی پرداخت.
موسوی در پاسخ به سوالات این دانشجو از دولت انتقاد کرد و با اشاره به
اینکه وزرایش محتشمی پور و ناطق نوری بودند که هر کدام از یک جناح هستند،
تاکید کرد که باید در انتخاب وزرای کابینه از چهره هایی توانمند استفاده
کنیم نه اینکه به دنبال کسانی مطیع و حرف شنو باشیم.
دانشجویان از این گفته ها به وجد آمده و آن را مورد تایید قرار می دهند.
در جایی از این مراسم، برخی حاضران، شعار می دهند «توپ، تانک، ... دیگر
اثر ندارد»... به او بر می خورد زمانی که تعدادی از دانشجویان این شعار را
تکرار می کنند؛ با دلخوری نگاهی به جمعیت پرشور دانشجویان که گاه بعضی
چیزهای خوب را از یاد می برند، می اندازد.
نگاهش طوری بود که انگار انتظار نداشت چنین شعاری را بشنود از دانشجویانی
که بزرگ می داند آنها را و امیدوار است که با تلاش آنها دوباره کشور را
بسازد؛ با همان سادگی بیانش می گوید: من جزو علاقه مندان به «بسیجی» هستم؛
وقتی این شعار را می دهید به من بر می خورد.
سخنان میرحسین با تشویق دانشجویان همراه می شود و آنها ضعار می دهند: «درود بر موسوی»
مهندس ادامه می دهد: من طرفدار آن بسیجی هستم که وقتی صندوق های رای را به آن می سپاریم مانند ناموس خود از آن دفاع کند.
این سخنان موسوی با تشویق های پی در پی و مکرر دانشجویان همراه می شود.
در ادامه مراسم، یک نماینده از جنبش عدالت خواه پشت تریبون می آید و بخش
هایی از پیام امام (ره) خطاب به دانشجویان اتحادیه اروپا را قرائت می کند
که در آن امام (ره) در مرزبندی بین دانشجویان مسلمان و افراد غیرمسلم
تاکید کرده بود و جالب اینکه این پیام امام (ره) به دانشجویان اروپایی را
به عنوان توصیه به موسوی خواند و از موسوی خواست این شیوه را در داخل کشور
که همه مسلمان هستند، اعمال کند.
این دانشجو از موسوی می خواهد مرزبندی خود را با احزاب مشارکت، سازمان
مجاهدین و کارگزاران روشن کند که میرحسین موسوی تاکید کرد: از نیروهای
توانمند تمام احزاب استفاده خواهد کرد و برای خود خط قرمزی برای استفاده
از نیروهای توانمند نمی شناسد.
سخنان مهندس موسوی با شور و اشتیاق دانشجویان همراه شد.
موسوی گفت: از نیروهای توانمند تمام احزابی که در چارچوب قانون اساسی و بر اساس منافع ملی فعالیت می کنند، استفاده خواهم کرد.
دانشجویان موسوی را تشویق می کنند و حمایت.
دانشجوی عدالت خواه، موسوی را مورد انتقاد قرار می دهد که چرا مافیای نفت
را خیالی خوانده است و موسوی می گوید: این چه مافیایی است که چهار سال است
که تلاش می کنند اعضای آن را دستگیر کنند و حتی یک نفر هم به قوه قضاییه
معرفی نشده است؟
دانشجویان با تمام وجود تشویق می کنند و پرچم های سبزشان را تکان می دهند.
موسوی در بخشی دیگر از سخنان خود در پاسخ به سوال یک دانشجوی طرفدار دولت
که از موسوی می خواهد از محاسن دولت بگوید، اظهار می کند: یک نکته از دولت
به عنوان محاسن گفتم که برنامه 30 :20 همان یک نکته را به صورت بریده پخش
و اعلام کرد که من از دولت حمایت کردم؛ در حالی که دولت 6 کانال رسمی و 30
کانال استانی را برای تبلیغات خود در اختیار دارد.
موسوی می گوید که وقت من ارزش بیشتری دارد که بخواهم از دولت تعریف کنم. کار برنامه 20:30 باعث شد که من توبه کنم و دیگر حرفی نزنم.
دانشجویان به طور مکرر موسوی را تشویق می کنند.
زمانی که موسوی تاکید می کند که با هرگونه امنیتی کردن فضاهای دانشگاهی
مخالف است ، دانشجویان با تمام توان فریاد زدند: «درود بر موسوی»
دانشجویان به تشویق های خود ادامه می دهند که به موسوی بگویند در این چند
سال امنیتی شدن دانشگاه چه دردی برای آنها بوده است. آنها پلاکادرهای خود
را که نسبت به این موضوع انتقاد کرده اند بالاتر می گیرند.
ازدحام جمعیت به قدری است که تعداد زیادی از دانشجویان روی سن نشسته اند و
طیف های مختلف دانشجویی و مخالفان و موافقان موسوی می توانند سوالات خود
را از میرحسین موسوی بپرسند.
میرحسین در حالی که هر بار سخنی می گفت دانشجویان را سر ذوق می آورد و
وجد، با گرفتن نشانه ها و پیام ها از دانشجویانی که با شعارها و تشویق
هایشان، اولویت هایشان را به موسوی منتقل کردند، خداحافظی کرد و زمانی که
می خواست سالن را ترک کند به میان جمعیت دانشجویان آمد و آنها با شعار و
درود، او را بدرود گفتند تا روزهای سبز آینده.
شما بهتر بود جوکر می شدید الان بعد چند ماه بعد انتخابات دیکتاتور واقعب مشخص شده