ابطحی و اخبار ویژه رییس‌جمهور برای علما

ابطحی در سایت خود نوشت:

با گذشت چند روز از اینکه آقای رئیس جمهوردر قم اعلام کردند که در عراق قصد ربایش ایشان وجود داشته و خنثی شده است و پس از آن که عراقی ها و آمریکائی ها و شورای امنیت کشورمان و کمیسیون امنیت مجلس اعلام بی اطلاعی از این پروژه خطرناک کردند، طبعا پرداختن به اصل خبر نمی تواند از اهمیت ویژه ای برخوردار باشد. اما این اتفاق نادر که رئیس جمهور کشور ربایش خود را اعلام کند و هیچیک از دستگاه های امنیتی و نظامی آن را تایید نکنند و عکس العملی نشان ندهند دارای مسائل جانبی مهمی است که باید به آنان برای آینده توجه کرد. این مسائل در جمع روحانیون عالیرتبه کشور ایراد شده است. قبلا نیز بحث مدیریت کشور توسط امام زمان عج که جنجال فراوانی ایجاد کرد در جمع بخشی از روحانیون مشهد ابراز شده بود. اینکه رئیس جمهور ترجیح می دهد این مسائل را در بین عالمان دینی مطرح کند حکایت از این برداشت دارد که گویا روحانیون بنا به این نظریه آماده ی شنیدن این مباحث هستند و در ذهن مردم خطور می کند که آنان یا به دلیل سادگی و یا کم اطلاعی از اوضاع جهان از این خبرهای هیجان انگیز خوشحال می شوند و بدون اینکه به واقعیت آن توجه کنند باعث حمایت از رئیس جمهور می شود. و یا روحانیون به خاطر باورهای دینی از این خبرها راضی می شوند. این برداشت، قبل از هر چیز اهانت مستقیمی به علما و روحانیون است. کسانی که از وضعیت حوزه ها و منش عالمان دینی خبر دارند می دانند که بر عکس این برداشت، اساسا این نوع ادبیات سخن گفتن با عالمان دینی و بزرگان حوزه نتیجه ی منفی فراوانتری دارد. کسان زیادی از افراد حاضر در جلسه ی سخنرانی رئیس جمهور وقتی می بینند خبر بسیار مهم ربایش رئیس جمهور مورد تایید قرار نمی گیرد و عکس العمل اندکی هم در داخل و خارج نسبت به آن به وجود نمی آید، حتما احساس خوبی از اعلام این خبر در جمع خودشان نخواهند داشت. شاید خیلی از بزرگان حوزه نخواسته باشند در حوادث سیاسی روزمره ابراز نظر کنند اما آن قدر هوشمند هستند که مفهوم نقل این نوع اخبار در جمعشان را درک کنند. چند سال پیش، پس از سخنرانی رئیس جمهور در سازمان ملل، فرزند یکی ازمراجع بزرگ و مهذب را دیدم. ایشان نقل میکرد که رئیس جمهور برای آن مرجع بزرگ پیغام داده است که به ایشان بگوئید در جلسه ی سازمان ملل چند بار اسم امام زمان و چند بار اسم حضرت زهرا را بردم. وقتی این پیام به آن مرجع بزرگ داده شده بود ایشان فرموده بودند اینها خوب است اما در میان آن جمع که این حرف ها اثری ندارد کاش بیشتر رئیس جمهور کشور به حل و فصل مسائل کشور در آن جمع می پرداختند. یا در فیلم معروف هاله ی نور وقتی رئیس جمهور آن مسائل را نقل کرد، آیه الله جوادی آملی با هوشمندی در باره ی دروغ گفتن مطالبی را اعلام کردند.از این شکل عکس العمل ها در مجالس خصوصی از قول مراجع تقلید وعلمای بزرگ نسبت به این نوع خبرها و اظهار نظرها زیاد نقل می شود. این نمونه ها نشانه ی آن است که عالمان دینی با این نوع خبرها به ابتهاج نمی رسند و می فهمند که این حرف ها در جمع آنان یا از سر بی سلیقگی است و یا خواسته و ناخواسته اهانت مستقیم به آنان تلقی میشود. اگر مشاوران روحانی رئیس جمهور خود حوزه ها را خوب بشناسند، حتما به ایشان مشورت می دهند که این حرف ها را در جمع حوزویان نزنند. گمان من بر این است که نه تنها منتقدان، بلکه هواخواهان ایشان هم از این نوع نظرات خوشحال نمی شوند. زیرا نتیجه ی آن آسیب دیدن ملت بزرگی است که بنا به تاریخ و عظمت اش حق دارد سربلند و محترم بماند. هر کس رئیس جمهور این کشور شود باید بیش از دیگران به فکر اعتلای نام ایران که با نام اسلام پیوند خورده، باشد. وقتی این خبر در دنیا منعکس شد، وتنها عملا لبخند ملیح بر لب مخاطبان جهانی جاری گشت، به همان میزان عرق خجالت بر پیشانی ایرانیان و هواداران ایران در جهان نقش می بندد.