راهکارهایی برای اصلاح وضعیت تبلیغات انتخاباتی

با اینکه در کشور ما حدودا هر یک و نیم سال یک انتخابات وجود دارد و هر انتخابات فارغ از هزینه های سنگین و غیرمشهود آن مانند سیاست زده کردن فضاهای کاری و اجرایی کشور، مصوبات سیاسی سطوح مختلف، وقت گذرانی مدیران در جلسات سیاسی، تغییر سیاسی و نه اصولی مدیریتهای میانی و... هزینه کلان و بی جایی بنام تبلیغات انتخاباتی را نیز بر کشور و مردم تحمیل می کند، اما هنوز تامل و تلاش جدی و معناداری در میان نخبگان و احزاب برای اصلاح روندهای تبلیغاتی موجود صورت نپذیرفته است و فضای رایج مشابه فضای انتخاباتی کشورهای غربی است.
* ساختاری:
لزوم افزایش زمان تبلیغ و بکارگیری رسانه ها: ساختار تبلیغ انتخاباتی در کشور ما مشکلات بسیاری دارد که زمان کم تبلیغات و کم توجهی رسانه ها به روشهای سالم و موثر تبلیغی، از جمله آنهاست. افزودن به زمان تبلیغات به نحوی که مثلا در شهری بزرگ که حدود 300 کاندیدا وجود دارد حداقل توسط تشکلهای مردمی و غیردولتی که حلقه واسط میان کاندیداها و مردم می باشند امکان شناسایی سوابق، تحقیق از عملکرد گذشته، بررسی زندگی شخصی و شنیدن برنامه های آنهایی که احتمال می رود کاندیداهای اصلح باشند وجود داشته باشد.
فضای فعلی رسانه ها خصوصا سایتها و مطبوعات به نحوی است که صرفا کاندیداهای احزاب از طریق درج اخبار لیستها و یا آنانی که هزینه پرداخت درج تبلیغ را دارند طرح می شوند و بعبارتی رای مردم کانالیزه می گردد و خارج از لیستهای معروف یا کاندیداهای ثروتمند امکان انتخاب وجود ندارد، لذا رسانه های عمومی باید بسترهایی را برای طرح همه افراد مهیا سازند تا نیروهای توانمند و مستقل نیز امکان شناسایی بیابند.
ایجاد بستر نقد و بررسی و مناظرات: از دیگر آسیب ها، عدم مواجهه کارشناسان با کاندیداهاست که امکان کلی گویی و فریب را برای آنان باز گذارده است در حالی که ایجاد بسترهای نقد و بررسی یا مناظرات غیرسیاسی توسط هیئتهای مذهبی، مساجد، دانشگاهها، مدارس و... با حضور کارشناسان و مردم، شدنی و آگاهی دهنده خواهد بود و مخاطب را در فضایی سالم در مقابل انتخابی مستقل و درست قرار می دهد.
* محتوایی:
برنامه محوری بجای طرح اهداف و شعارها: برای تغییر مدل عمومی تبلغات انتخاباتی کاندیداها باید فرهنگ سازی صورت گیرد به نحوی که مردم دیگر به شعارها و سخنرانی های زیبا توجه نکنند و از کاندیدا برنامه بخواهند و دیگر ذکر اهداف زیبایی چون کاهش فقر، گسترش عدالت، تحقق آزادی و... محور سخنان کاندیداها و احزاب را تشکیل ندهند و چگونگی رسیدن به این اهداف و حتی میزان موفقیت بیشتر هر طرح، محل توجه و بحث باشند.
صداقت بجای وعده های غلط: بسیار دیده شده که کاندیداها – خصوصا در شهرستانها- با وعده هایی منطبق بر نیازهای محلی مثل آوردن گاز به منطقه، ساخت کارخانه در منطقه و... یا شعارهایی دور از دسترس و بی ربط از مردم رای گرفته اند در حالی که این با روح نمایندگی مردم سراسر کشور و لزوم توجه به مصالح همه مردم –به تعبیر رهبری- در تضاد است و ناشی از عدم صداقت با مردم و اغواگری است.
* روشی:
ساده و کم خرج بجای اسراف آمیز بودن: اساسا پرخرج بودن تبلیغات انتخاباتی یک گروه یا فرد باید این سوالات را ایجاد کند که این خرج ها از کجا می آیند و چگونه جبران خواهند شد؟ کسی که از هر کاری حتی خریدن رای و پهن کردن سفره های رنگارنگ برای جلب نظر مردم ابا ندارد، هر که باشد، مورد پرسش است و مشکوک! نحوه چاپ آنچه برای شناساندن خود به مردم ضروی است نیز باید کم هزینه، ساده و به دور از اسراف باشد وگرنه خلاف شرع و مصالح مردم است و به مبنایی ماکیاولیستی برای رسیدن به هدف با بکارگیری هر وسیله ای مبتنی است.
پوشش گستردگی مخاطبان در محل های عمومی: چه خوب است که فرمانداری ها و شهرداری ها یا خود کاندیداها دست به دست هم بدهند و محلهای عمومی پر رفت و آمد را برای معرفی کاندیداها در نقاط مختلف شهرها در نظر بگیرند که علاوه بر کم خرج بودن بتواند نیاز و دغدغه کاندیدا به پوشش همه مخاطبان با گستردگی که دارند را تامین نماید و از این بستر به کاهش هزینه ها منجر شود. بدیهی است که در این محل ها نباید همچون محلهای فعلی پیش بینی شده برای نصب تبلیغات، بمباران چندلایه پوسترها اتفاق بیفتد بلکه مساوات در فضای نصب بر اساس مدلی خاص و یکسان و مثلا بر اساس فرمهایی خاص، جداول معرفی ویژگیهای کاندیداها، برنامه ها و دیدگاههای ایشان ارائه شود.